بی حسین بن علی احساس پیری می کنم

نی که پیری بلکه احساس حقیری می کنم

گفت سائل از چه رو محکم به سینه می زنی؟

گفتم از آینه ی دل گردگیری می کنم

عزاداریتان قبول، التماس دعا

گویند که در روز قیامت علمدار شفاعت زهراست

علم فاطمه دست قلم عباس است

سلام من به محرم

محرم گل زهرا

به لطمه های ملائک

به ماتم گل زهرا

خنده کنان می رود روز جزا در بهشت

هر که به دنیا کند گریه برای حسین . . .

محرم شد از غم نگاهم گرفت

به سوزانترین اشک، آهم گرفت

شکست در گلو بغض سوزان من  و

عطر حسین روح و جانم گرفت . . .

السّلام علیک یا ابا عبد الله . . .

دلم مست و لبم مست و سرم مست

بخون ای دل که صبرم رفته از دست

بخون ای دل محرم اومد از راه

بخون اجر تو با عباس بی دست

عرض تسلیت و تعزیت بمناسبت آغاز ایام عزای حسینی

عشق یعنی آتش افروخته

عشق یعنی خیمه های سوخته

عشق یعنی حاجی بیت الحرام

دل بریدن ها وحج ناتمام

عشق یعنی غربت نور دوعین

عشق یعنی گریه برقبر حسین

عشق را گویم فقط در یک کلام

یا اباالفضل وحسین و والسلام

کربلا نشان داد که با شکیب در عطشی کوتاه

می توان همیشه ی تاریخ را سیراب کرد . . .

حسین یعنی زیبایی، مگر می شود

با زیبایی همراه و همسایه بود و زیبا نشد

با آب طلا نام حسین قاب کنید

با نام حسین یادی ازآب کنید

خواهید که سر بلندو جاوید شوید

تا آخر عمر تکیه به ارباب کنید

( التماس دعا )

دانی که چرا مهر جبین خاک حسین است؟

چون قبله ی دل پیکر صد چاک حسین است

دانی که چرا چوب شود قسمت آتش؟

بی حرمتیش بر لب و دندان حسین است

دانی که چرا آب فراتست گل آلود؟

شرمنده زلعل لب عطشان حسین است

دانی که چرا کعبه ی حق گشته سیه پوش

یعنی که خدا هم عزادار حسین است . . .

عجیب حکایتی است!

“عزیز” ترین ها – حسین(ع) و یوسف(ع) -

از “گودال” و “چاه” به آسمان عزت رسیده اند . . .

نام زینب در شئون زندگی گل میکند

در دل عشاق ایجاد تحول میکند

مهدی زهرا که خود رمز توسل با خداست

در مقام ذکر با زینب توسل میکند